Het grootste deel van de energie die nu in Rwanda wordt opgewekt komt van thermische centrales met een gezamenlijk vermogen van 26 Megawatt die de staat in 2005 aankocht en die elk jaar één tot twee miljoen euro aan brandstof kosten. De zonnecentrale van Jali heeft als voordeel dat ze, eens ze er staat, weinig onderhoudskosten vergt. Ook het personeel dat er werkt is niet hooggespecialiseerd en kan eenvoudig worden opgeleid.

Zonne-energie is ook de ideale oplossing voor het platteland, zegt Albert Butare, ingenieur en Rwandees staatssecretaris voor energie bij het Ministerie voor Infrastructuur. "Je hebt niet teveel kabels of ander gesofistikeerd materiaal nodig", zegt Butare, "Elk gezin kan voortaan elektriciteit krijgen met behulp van een zonnepaneel op het dak.”

De Wereldbank financiert momenteel de installatie van zonnepanelen in een dertigtal dorpen en het stadsbestuur van Kigali wil de technologie ook promoten bij de inwoners van de hoofdstad. "Zonne-energie is gratis en onuitputtelijk", zegt Fidèle Ndeshyo Rulihose, directeur van het energiecentrum van het Wetenschappelijk en Technologisch Onderzoeksinstituut van Butare (IRST).

Ook de gewone Rwandezen moeten hun steentje bij te dragen tot de verlaging van de energiefactuur. "We willen iedereen verplichten spaarlampen te installeren om het stroomverbruik te doen dalen", zegt John Mirenge, directeur-generaal van Electrogaz, de firma die in Rwanda water, stroom en elektriciteit verdeelt. Electrogaz wordt momenteel door een Duits bedrijf gerund, met de bedoeling de firma gezond te maken en vervolgens te privatiseren.

Bron: IPS
Aimable Twahirwa